نحوه تشخیص درجه ضد انفجار بودن لیفتراک

لیفتراک هایی که در صنایع شیمیایی، تولید انرژی، دفع فاضلاب، گازرسانی، رنگ آمیزی اسپری، پالایشگاه ها و غیره استفاده می شوند. باید عملکرد ضد انفجار داشته باشند. چگونه می توان مناطق مختلف را از این بابت شناسایی و درجه بندی کرد؟

طبقه بندی مناطق

منطقه 1:

مکان هایی که جو قابل اشتعال متشکل از مخلوطی از مواد قابل اشتعال به شکل گاز، بخار یا مه در آن احتمالاً در عملیات عادی گهگاه به وجود می ایند.

منطقه 2:

مکان هایی که رخداد جو قابل اشتعال متشکل از مخلوطی از مواد قابل اشتعال به شکل گاز، بخار یا مه در آن احتمالاً در عملیات عادی بعید است اما در صورت وقوع فقط برای مدت کوتاهی باقی می ماند.

منطقه 21:

مکانی که در آن اتمسفر انفجاری به شکل ابری از گرد و غبار قابل احتراق در هوا احتمالاً در حالت عادی گاهی اوقات رخ می دهد.

منطقه 22:

مکانی که در آن اتمسفر انفجاری به شکل ابری از گرد و غبار قابل احتراق در هوا به احتمال زیاد در عملیات عادی رخ نمی دهد، اما اگر رخ دهد فقط برای مدت کوتاهی باقی می ماند.

تعاریف برای Zone 0 و Zone 20 نشان داده نشده است زیرا لیفتراک ها مجاز به کار در چنین مناطقی نیستند.

گروه های گاز و کلاس دما

همه کامیون‌ها برای گروه‌های گاز IIA و IIB و با محدودیت دمایی تا کلاس T.3 200 درجه سانتی‌گراد مناسب هستند، مگر اینکه خلاف آن مشخص شده باشد.

کلاس دما:

T1 حداکثر دمای سطح 450 ℃

T2 حداکثر دمای سطح 300 ℃

T3 حداکثر دمای سطح 200 ℃

T4 حداکثر دمای سطح 135 ℃

T5 حداکثر دمای سطح 100 ℃

توجه: تنها ماده ای که دارای رتبه T5 است دی سولفید کربن است. T6 (85 ℃ قابل اجرا نیست).

گروه های گاز:

IIA صنعت سطح، نماینده گاز پروپان و استون.

IIC صنعت سطح، نماینده گاز هیدروژن.

اطلاعات بیشتر در مورد نقطه اشتعال، چگالی بخار، محدوده اشتعال پذیری، دمای اشتعال خودکار و گروه گاز مواد را می توان در بخش های مربوطه استاندارد چینی GB3836 یافت.